Groen. Het begint mijn nieuwe lievelingskleur te worden. Ik schrijf met groene pennen en houd van gras. Dus herfst, hallo. Dit betekent eindeloos groen bij iedere boswandeling en eindeloos genieten van mijn groene trui. Groen op groen. Je zou bijna zeggen dat het camouflage is (een leguaan hier). Wel een herfstachtige outfit. Ik zou ook een boom kunnen zijn. 

Ik moest er toch echt in gaan geloven dat mijn drie jaar oude All Stars echt te versleten waren. Gaten, gaten, vies, gaten en vies. Die look vind ik het leukst, maar mijn voetjes begonnen eronder te lijden. Want echt, het liep plat en ik liep letterlijk op een versleten schoen. Nieuwe schoenen! 

Fotografie is het leukste dat er is en helemaal vrolijk word ik van foto's die ik vast kan houden. Zodat het voelt als een prachtige creatie die zomaar een klein voorwerp wordt. Een moment vastleggen met een klik en vervolgens het vastgelegde moment in je handen hebben. Ik besloot al deze momenten zelf in een fotoboek te gaan plakken. Hoi knutselende Claudia. 

Bloggen is ontzettend leuk, maar soms sta ik op het punt om toedeloe te zeggen tegen de online wereld en een paar weken zonder bloggen, Instagram en Bloglovin' te leven. Als blogger wil je je onderscheiden van anderen. Er bestaat al zoveel, dat een nieuw idee bedenken heel lastig is. Eén van de dingen waar je achter de schermen als blogger iets van merkt. Ik in ieder geval wel.

Je weet dat er geen ontkomen meer aan is. Hijgend als een hondje dat het veel te warm heeft, slenterend als een luie olifant. Zo'n drama kan het zijn om met een slakkenconditie een trap te moeten belopen. Ik praat, jawel, over mezelf. Na een lange vakantie zonder fietsen, zonder een willekeurige gezonde activiteit, was het een ontzettend grappig gezicht om mij De Lange Jan in Middelburg te zien beklimmen. Maar het was het voor de foto's zeker waard.